көмбе

зат. жерг. Тапа. Апам есік алдына көң жағып, к ө м б е г е нан пісіріп жатады (Б. Соқпақбаев, Балалық., 67). Арасына дала жуасын қосып, к ө м б е г е пісірген ақ нанның буын бұрқыратқан бойда алып кеп дастарханға қойды (Ж. Тұрлыбаев, Семмер, 173). К ө м б е д е нан, қазанда қуырдақ, қарында шұжық – не керек, шыж-быж! (С. Тәнекеев, Қиян асу, 38). Көмбе қуырдақ. Көмбеге қуырған қуырдақ. Тас қуырдақ та, к ө м б е қ у ы р д а қ пен қарын қуырдақ та әлі темір ыдыстар тарамаған, есте жоқ ескі заманда шыққан тағамдар ғой (Қ. Жұмаділов, Дарабоз, 1, 214). Көмбе нан. Көмбеге пісірген нан. Оның бізге жаны ашып, екеумізге бір-бір тостағаннан көже, бір жапырақтан к ө м б е н а н ұсынды (Р. Қилыбаев, Өмір өткел., 28).